Najstarszy czy najmłodszy – czy ma to jakieś znaczenie?

Jesteś najstarszym z rodzeństwa? A może to właśnie ty jesteś beniaminkiem w rodzinie? Zastanawiałeś się kiedyś nad tym, czy fakt, iż urodziłeś się jako pierwsze, drugie czy trzecie dziecko, wpłynął na rozwój twojej osobowości? Otóż okazuje się, że są pewne zależności, pomiędzy charakterem a kolejnością urodzenia.

Najstarszy w grupie

Pierwsze dziecko jest wyczekiwane przez rodziców, poświęca mu się maksymalnie dużo uwagi, zachwyca się każdym osiągnięciem, ale również drży się nad kichnięciem czy upadkiem. Jednocześnie pierworodny czy pierworodna jest obciążony dużymi oczekiwaniami ze strony rodziców. Kiedy pojawia się młodszy brat czy siostra, dotychczasowy jedynak musi poradzić sobie z nową sytuacją. A to oznacza, że będzie musiał podzielić się uwagą rodziców z nowym członkiem rodziny. Najstarsze dziecko często czuje się odpowiedzialne za młodsze rodzeństwo, jest stawiane za wzór, co sprawia, że chce faktycznie dorównać do postawionej przed nim roli. Pierwsi z rodzeństwa często mają wyższy poziom inteligencji przez to, że powtarzają przyswojone informacje, przekazując je młodszej siostrze czy bratu. Badania psychologów wskazują, że osoby, które urodziły się jako pierwsze, charakteryzują się takimi cechami jak:

• dyscyplina;
• pracowitość;
• ambicja;
• konsekwencja;
• opiekuńczość.

Drugie dziecko – mistrz dyplomacji

Drugie z kolei dziecko ma najtrudniejszą sytuację w rodzinie. Nie jest jeszcze tak odpowiedzialne, jak najstarsze dziecko, ale też nie może być traktowane jak najmłodszy brzdąc. Średnie dzieci noszą ubranka po starszym bracie, ale swoje zabawki muszą oddawać młodszej siostrze. Taka środkowa pozycja sprawia, że osoby, które urodziły się jako drugie dziecko, są prawdziwymi mistrzami dyplomacji. Potrafią doskonale negocjować, wynajdywać kompromisy. Świetnie też godzą zwaśnione rodzeństwo. Jeśli chodzi o osoby dorosłe, które wychowywały się jako środkowe dzieci, to mimo że poświęcono im stosunkowo najmniej badań, to jednak da się u nich wyodrębnić takie wspólne cechy jak:

• umiejętność rozwiązywania konfliktów społecznych;
• doskonała komunikacja z ludźmi;
• optymizm;
• altruizm.

Rodzinny beniaminek

Najmłodszy członek rodziny ma to szczęście, że nigdy nie zostanie zdetronizowany. Istnieje pogląd, że osoby, które urodziły się jako najmłodsi z rodzeństwa, są wesołymi lekkoduchami, którzy zawsze mogą liczyć na pomoc najbliższych – najmłodsze dziecko zostaje bowiem najmłodsze, nawet kiedy dorośnie. Jeśli chodzi o dorosłych beniaminków, to łączy ich:

• otwartość;
• pogoda ducha;
• kreatywność;

• duży urok osobisty.

Oczywiście to żadna reguła. Może się okazać, że najstarszy z rodzeństwa jest kreatywnym lekkoduchem, a beniaminek jest odpowiedzialnym konserwatystą. Wszystko jest bowiem kwestią umowną i w dużej mierze zależy również od tego, w jaki sposób dzieci zostaną wychowane.